Station: [17] Koffiebelasting en de koffiesnuiver

Vanaf het midden van de 18e eeuw was koffie niet langer voorbehouden aan de aristocratie, maar had het ook de middenklasse bereikt. De koffieconsumptie nam toe. Omdat het koninkrijk Pruisen geld nodig had, vaardigde Frederik de Grote in 1766 een verbod uit op de particuliere invoer van koffie. Koffie kon alleen worden verkregen uit staatsbronnen. Uiteindelijk criminaliseerde Pruisen in 1780 het koffiebranden met de volgende woorden: “Het is voor iedereen verboden om koffie te branden in hun huizen of ergens anders, en om andere koffie te vervoeren dan die van het koninklijk huis”.
Zogenaamde “koffieverkenners” - voormalige soldaten die ongeschikt waren voor de oorlog - werden ingezet om dit te controleren. Deze koffie-inspecteurs mochten huizen en flats binnengaan en naar gebrande koffie zoeken. 
Na de dood van Frederik II verdween het koffieverbod binnen Pruisen. In plaats daarvan werden invoerrechten geheven aan de grenzen.

Ruim 150 jaar later, in de zomer van 1948, werd de koffiebelasting een nationale, Duitse verbruiksbelasting. Tot 1953 bedroeg de belasting 10 DM per kilogram gebrande koffie. Aan de grens tussen België en Duitsland vonden gewapende gevechten plaats tussen douanebeambten en smokkelaars, waarbij mensen werden doodgeschoten.
In de jaren 1950 had de douane in Hamburg nog een diensthond die getraind was op koffie.
Tot op de dag van vandaag bedraagt de nationale Duitse accijns op gebrande koffie 2,19 euro per kilo. De Duitse staat genereert ongeveer een miljard euro per jaar aan inkomsten uit de koffiebelasting. Naast de accijns wordt in Duitsland een omzetbelasting van 7 procent geheven op gebrande koffie. Het controleren van de branderijen op de hoeveelheid gebrande koffie is vandaag de dag nog steeds een van de taken van douanebeambten. 
Het Noordzee-eiland Helgoland en de gemeente Büsingen am Hochrhein, die volledig omgeven is door Zwitsers grondgebied, zijn uitzonderingen.
Slechts enkele andere landen belasten de consumptie van koffie. In Europa zijn dat Duitsland, België, Litouwen, Denemarken, Noorwegen, Zwitserland en Griekenland.